Τετάρτη 5 Μαΐου 2021

Παρακείμενα κείμενα #6: Ψευδαισθήσεις και πραγματική πραγματικότητα

 


Έχεις δει ταινίες με φαντάσματα;
Αν ναι, θέλω να σε ρωτήσω… Μιας και τα φαντάσματα (δηλαδή τα πνεύματα) περνούν μέσα από τοίχους, πώς τα καταφέρνουν να σηκώνουν τα χέρια και τα πόδια των σωμάτων τους, όσο είναι ζωντανοί; Τελικά επηρεάζει το πνεύμα την ύλη; Αν υπάρχουν σώματα που κινούνται, υπάρχουν και φαντάσματα που τα κινούν;

Μοτίβα που επαναλαμβάνονται σπειροειδώς. Η γλώσσα δημιουργεί φαντάσματα. Θύελλες και νηνεμίες. Είναι όμως και τα δύο, το ίδιο και το αυτό! Απλά μνημίδια.

Από τι αποτελείται η «πραγματικότητα»; Με τι είναι φτιαγμένος ο κόσμος; Κάποιοι μπορεί να απαντήσουν ότι ο κόσμος είναι απλά υλικός. Κάποιοι άλλοι ότι έχει πνευματική υπόσταση. Όμως και τα δύο είναι απλώς απόψεις. Λέξεις. Μνημίδια.

Γιατί αν κατέβεις στην πραγματική πραγματικότητα, όλες σου οι ψευδαισθήσεις φεύγουν από το παράθυρο. Ποιες ψευδαισθήσεις, με ρωτάς;

Το χρήμα είναι μία από αυτές. Πρόκειται για μία χρήσιμη μέθοδος λογιστικής, και ένα μέτρο του πλούτου. Όμως δεν μπορείς να το φας. Αν ναυαγούσες σε ένα έρημο νησί, τι θα προτιμούσες; Φαγητό και συντροφιά, ή ένα εκατομμύριο ευρώ; Τα λεφτά δείχνουν απλώς τον πλούτο, όπως το μενού στο εστιατόριο δείχνει τα πιάτα. Τίποτα παραπάνω.

Παρόλα αυτά, υπάρχουν τόσοι πολλοί που αναζητούν ανόητα, και μάλιστα στα όρια της ψυχολογικής διαστροφής, λεφτά και όχι πλούτο. Όμως δεν μπορείς να ζήσεις ταυτόχρονα σε 5 σπίτια ή να οδηγήσεις 5 αυτοκίνητα. Όλη η ζωή σου γυρίζει γύρω από το πώς θα αποκτήσεις περισσότερα, όσο ξεχνάς να ζεις.

Άλλη ψευδαίσθηση. Το πόσο πολύ μπερδεύουμε την ιδέα του Εαυτού μας με το Εγώ μας, την ιδεόσφαιρα και τα μνημίδιά μας. Με άλλα λόγια, άλλο το ποιος είσαι και άλλο το ποιος νομίζεις ότι είσαι.

Από πολύ νωρίς μας λένε ποιοι είμαστε, κι εμείς το πιστεύουμε. Όμως αυτό είναι μια πολύ περιορισμένη άποψη ενός ζωντανού οργανισμού. Από εδώ προέρχεται και ο φόβος του θανάτου. Φοβάσαι ότι θα χαθεί αυτός που σου είπαν ότι είσαι. Αλλά δεν είσαι αυτός. Είσαι πολλά περισσότερα.

Ο χρόνος είναι μια ακόμα μεγάλη ψευδαίσθηση. Λες «δεν έχω χρόνο». Άρα δεν βλέπεις το παρόν. Το πραγματικό παρόν είναι πάντα εκεί για σένα, και είναι το μόνο που υπάρχει πραγματικά. Δεν υπάρχει ούτε παρελθόν, ούτε μέλλον.

Για εμάς από την άλλη, το παρόν είναι το σημείο όπου το παρελθόν γίνεται μέλλον. Φανταζόμαστε ότι είμαστε προϊόντα του παρελθόντος. Όμως το παρελθόν εξαρτάται από το παρόν! Υπάρχουν πολλές μελέτες που αποδεικνύουν ότι το μυαλό μπορεί να αλλάζει αναμνήσεις και να τις θεωρεί πραγματικές. Η πρύμνη πάντα ακολουθεί την πλώρη.

Όλοι έχουμε τέτοιες ψευδαισθήσεις σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό. Δεν θα μπορούσαμε να λειτουργήσουμε αλλιώς. Αλλά όλοι αποποιούμαστε των ευθυνών μας. Όλοι κρυβόμαστε. Μεταμφιεσμένοι για το καλό της κοινωνικής συνοχής.

Ο Ιησούς το ανακάλυψε, ο Σωκράτης επίσης. Τους έφαγαν και τους δύο για να μην κάνουν ζημιά σε αυτό το πέπλο που σκεπάζει την πραγματικότητα. Όμως η ζωή δεν είναι αυτή η ευθεία που μας λένε. Είναι πιο τρομακτική. Πιο υπέροχη. Στην πραγματικότητα, δεν μπορείς να συλλάβεις την πραγματικότητα. Οτιδήποτε βλέπεις είναι διαφορετικό από τα μνημίδια που το αναπαριστούν στο μυαλό σου.

Πάρε κι ένα μεταισθησιογόνο για το σβήσιμο. Εξαιτίας όλων των παραπάνω, πριν πάρεις μια οποιαδήποτε σημαντική απόφαση, δώσε στον εαυτό σου το πλεονέκτημα της σιωπής. Μείνε για λίγο απολύτως σιωπηλός ή σιωπηλή. Όχι φυσικά σαν «ενός λεπτού σιγή». Σιωπηλός ή σιωπηλή μέσα κι έξω. Πραγματική σιωπή.

Κάνε μια παύση χωρίς να σκέφτεσαι. Μόνο τότε θα δεις την πραγματικότητα όπως είναι, χωρίς τα μνημιδιακά σου φίλτρα. Ίσως μετά πάρεις μια καλύτερη απόφαση. Στο κάτω-κάτω, αν σκέφτεσαι συνέχεια, τότε κάποια στιγμή θα σκέφτεσαι μόνο σκέψεις και θα χάσεις την επαφή με τον πραγματικό κόσμο. Δεν θα το ήθελες αυτό για κανέναν, έτσι δεν είναι;